Για τις άθλιες συνθήκες εργασίας στην αλυσίδα των κάτεργων της Jumbo οι πιο πολλοί και ειδικά εμείς οι εμποροϋπάλληλοι, όλο και κάτι θα έχουμε ακούσει. Επίσης όλοι μας, όλο και κάπου θα έχουμε ακούσει αυτές τις εξίσου ελεεινές ραδιοφωνικές διαφημίσεις της αλυσίδας. Το πιο πρόσφατο χτύπημα στην αισθητική μας ήρθε με την τελευταία τους διαφήμιση η οποία μάλιστα καταλήγει –αφού μας κάνει τα νεύρα τσατάλια με το χαζοτράγουδο, και για να μας διαλύσει κυριολεκτικά τα νεύρα: “Το κατάστημα στον Κολωνό δίπλα από το εργοστάσιο καπνού έγινε καπνός. Αλλά εμείς το ξαναφτιάξαμε με πολύ αγάπη. Δυστυχώς όμως τα δέντρα που κάηκαν δεν μπορούμε να τα φτιάξουμε τόσο γρήγορα.” Άκου εκεί «…πολύ αγάπη». Αλλά επειδή η αγάπη των αφεντικών είναι πολύ περιορισμένη και με ένα σαφές και απόλυτα καθορισμένο αντικείμενο, ορίστε λοιπόν η αγάπη τους.
Στις 15-8 το κατάστημα πήρε φωτιά η οποία ξεκίνησε από την αποθήκη. Εκεί όπου από την πολύ αγάπη κρέμονταν γυμνά καλώδια και όπου στο παρελθόν ένας εργαζόμενος είχε χτυπηθεί από το ρεύμα. Το κτήριο είναι σε εμφανή άσχημη κατάσταση ήδη από το σεισμό του '99, επιπλέον έχουν γίνει προσθήκες και επεκτάσεις του κτηρίου τις οποίες κανείς μπορεί να παρατηρήσει με άνεση μιας και μπορεί να δει από τον έναν όροφο στον άλλο. Να υποθέσουμε λοιπόν τα σοβαρά προβλήματα στατικότητας που θα έχει το κτήριο μετά και την ολοσχερή πυρκαγιά; Ή θα το κρατήσει στη θέση του η πολύ αγάπη; Μετά λοιπόν από καμία εβδομάδα άρχισαν τις εργασίες ανακαίνισης. Για όλη αυτή την εβδομάδα οι περισσότεροι εργαζόμενοι δούλευαν σε άλλα καταστήματα της Αττικής εκτός από 5-6 που τους έστειλαν εκτός του νομού. (Κάτι που απαγορεύεται). Αλλά τι είναι μερικές δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιόμετρα μπρος στην αγάπη; Έτσι λοιπόν ξεκίνησαν τις εργασίες. Νερά και αποκαΐδια παντού. Αλλά μπροστά στην αγάπη ο ατρόμητος εμποροϋπάλληλος ορμάει να κάνει την απογραφή. Οι εργασίες λοιπόν ξεκινούν, χωρίς να έχει περάσει ούτε υγειονομικό ούτε πυροσβεστική, μέσα στις στάχτες και τα βρομόνερα, μέσα στα καμένα και τις αναθυμιάσεις χωρίς την παραμικρή προστασία και χωρίς καν να υπάρχει τρεχούμενο νερό στο κατάστημα!!! Έτσι λοιπόν μέσα σε αυτό το τόσο όμορφο περιβάλλον με όμορφες λιμνούλες καμένων πλαστικών και χημικών και με ευωδιαστές οι συνάδελφοι εργάστηκαν για ένα μήνα με πολύ αγάπη για να ξαναστήσουν το μαγαζί.
Τι να πούμε εμείς μετά από όλα αυτά; Ευτυχώς που τα δέντρα δεν τα έχουν αναλάβει τα αφεντικά του Jumbo; (Η μήπως τα ανέλαβαν κάποιοι όμοιοι τους και για αυτό έγινε ότι έγινε το περασμένο καλοκαίρι;)
Δυστυχώς οι εργαζόμενοι εκεί πέρα από το να γκρινιάξουν δεν έκαναν κάτι άλλο και ούτε ήταν διατεθειμένοι -μάλλον- να κάνουν κάτι, έστω μία καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας. Θα πρέπει όλοι μας να ξέρουμε ότι το μόνο που κερδίζεται με προσευχές είναι ο παράδεισος. Όλα τα υπόλοιπα τα κερδίζουμε με αγώνες.
Στις 15-8 το κατάστημα πήρε φωτιά η οποία ξεκίνησε από την αποθήκη. Εκεί όπου από την πολύ αγάπη κρέμονταν γυμνά καλώδια και όπου στο παρελθόν ένας εργαζόμενος είχε χτυπηθεί από το ρεύμα. Το κτήριο είναι σε εμφανή άσχημη κατάσταση ήδη από το σεισμό του '99, επιπλέον έχουν γίνει προσθήκες και επεκτάσεις του κτηρίου τις οποίες κανείς μπορεί να παρατηρήσει με άνεση μιας και μπορεί να δει από τον έναν όροφο στον άλλο. Να υποθέσουμε λοιπόν τα σοβαρά προβλήματα στατικότητας που θα έχει το κτήριο μετά και την ολοσχερή πυρκαγιά; Ή θα το κρατήσει στη θέση του η πολύ αγάπη; Μετά λοιπόν από καμία εβδομάδα άρχισαν τις εργασίες ανακαίνισης. Για όλη αυτή την εβδομάδα οι περισσότεροι εργαζόμενοι δούλευαν σε άλλα καταστήματα της Αττικής εκτός από 5-6 που τους έστειλαν εκτός του νομού. (Κάτι που απαγορεύεται). Αλλά τι είναι μερικές δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιόμετρα μπρος στην αγάπη; Έτσι λοιπόν ξεκίνησαν τις εργασίες. Νερά και αποκαΐδια παντού. Αλλά μπροστά στην αγάπη ο ατρόμητος εμποροϋπάλληλος ορμάει να κάνει την απογραφή. Οι εργασίες λοιπόν ξεκινούν, χωρίς να έχει περάσει ούτε υγειονομικό ούτε πυροσβεστική, μέσα στις στάχτες και τα βρομόνερα, μέσα στα καμένα και τις αναθυμιάσεις χωρίς την παραμικρή προστασία και χωρίς καν να υπάρχει τρεχούμενο νερό στο κατάστημα!!! Έτσι λοιπόν μέσα σε αυτό το τόσο όμορφο περιβάλλον με όμορφες λιμνούλες καμένων πλαστικών και χημικών και με ευωδιαστές οι συνάδελφοι εργάστηκαν για ένα μήνα με πολύ αγάπη για να ξαναστήσουν το μαγαζί.
Τι να πούμε εμείς μετά από όλα αυτά; Ευτυχώς που τα δέντρα δεν τα έχουν αναλάβει τα αφεντικά του Jumbo; (Η μήπως τα ανέλαβαν κάποιοι όμοιοι τους και για αυτό έγινε ότι έγινε το περασμένο καλοκαίρι;)
Δυστυχώς οι εργαζόμενοι εκεί πέρα από το να γκρινιάξουν δεν έκαναν κάτι άλλο και ούτε ήταν διατεθειμένοι -μάλλον- να κάνουν κάτι, έστω μία καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας. Θα πρέπει όλοι μας να ξέρουμε ότι το μόνο που κερδίζεται με προσευχές είναι ο παράδεισος. Όλα τα υπόλοιπα τα κερδίζουμε με αγώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου