(για ένα κίνημα και στα προάστια, μέρος 2ο)
Έχεις παιδιά; Ακόμα και αν δεν έχεις, αλλά έχεις ανήψια, θα μπορούσαν εκείνα να ζήσουν με 630,25 ευρώ το μήνα;Στις 12 Δεκεμβρίου εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές και εκατομμύρια απεργών έστειλαν τον Μαγγίνα σπίτι του δείχνοντας τα πρώτα αποτελέσματα εναντίον των σχεδίων της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό. Από τη δυναμική των ανασφάλιστων της γενιάς των 700 ευρώ και των εργαζόμενων της Ολυμπιακής και ευρύτερα των ΔΕΚΟ, και από τη μάχη των εργατριών στις βιομηχανίες με το φασόν μέχρι τους λιμενεργάτες, η άρχουσα τάξη έχει ήδη αρχίσει να κλονίζεται. Η πανεργατική απεργία αποδείχθηκε μεγαλειώδης, καθώς ήταν μεγαλύτερη και από αυτή του Γιαννίτση το 2001.
Στις 13 Φεβρουαρίου ήρθε ο δεύτερος γύρος των κινητοποιήσεων ενάντια στα σχέδια της Πετραλιά. Ο κόσμος ήταν σχετικά λιγότερος αλλά το πάθος ακόμα περισσότερο.
Την Τετάρτη 19 Μαρτίου έρχεται τρίτος γύρος κινητοποιήσεων με νέα πανεργατική απεργία. Όλοι μαζί, σε κάθε κλάδο θα πρέπει να παλέψουμε εναντίον κάθε αντιασφαλιστικού σχεδίου καθώς και για την κατάργηση των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα (1992) και Ρέππα (2002).
Να εξηγήσουμε περιληπτικά τα τελευταία σχέδια που πρότεινε η κυβέρνηση:
- Την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των μητέρων με ανήλικο κατά 5 έτη στο 55ο. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις (ασφαλισμένες από το 1993 και μετά) το μέτρο (συν 12 μήνες το χρόνο) ξεκινά από το 2009. Δεν δίνεται δηλαδή ο μεταβατικός χρόνος των 5 ετών.
- Οι ασφαλισμένοι από το 1983 και μετά θα συνταξιοδοτηθούν στο 60ό έτος με 35ετία (από 58ο), οι γυναίκες στο 60ό, επίσης, από το 57ο.
- Τίθεται ηλικιακό όριο (58ο) ακόμη και στην 37ετία (το 2002 που καθιερώθηκε ήταν χωρίς όριο).
- Οι επικουρικές περικόπτονται δραματικά στο 20% με 35ετία, σταδιακά από το 2013. Για 15 έτη η επικουρική πέφτει στο 8%!
-Για να λάβει κάποιος σύνταξη στο 80% θα πρέπει να εργαστεί μέχρι το 68ο έτος (3,3% για κάθε επιπλέον χρόνο) και για 38 έτη (στο 63ο για τους ασφαλισμένους προ του 1993).
- Αυξάνονται στα 100 (από 50) τα ένσημα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στα 120 για παροχές σε χρήμα και μάλιστα από το 2009 (στα 80 και 100 αντιστοίχως για τους οικοδόμους).
Πιο συγκεκριμένα, για τις γυναίκες και κατ’επέκταση τις μητέρες:
- Οι ασφαλισμένες με ανήλικο προ του 1992, που προβλέπεται μεταβατικός χρόνος (από το 2013 και μετά η αύξηση του ηλικιακού ορίου στο 55ο), έρχεται το πέναλτι της περικοπής 6% το χρόνο (και για μία 5ετία) από το 2009. Αρα είναι δώρον-άδωρον η μεταβατική περίοδος αφού όποια γυναίκα παραμείνει θα λάβει μικρότερη σύνταξη.
- Οι γυναίκες-ελεύθεροι επαγγελματίες πάνε στο 60ό με 35 έτη ασφάλισης.
- Οι μητέρες θα πρέπει στο 50ό έτος να έχουν ταυτόχρονα ανήλικο και να έχουν 25 χρόνια (ή 20 ανάλογα αν προέρχονται από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα) ασφάλισης για να βγουν στη σύνταξη στα 55. Ετσι, μια γυναίκα που είχε στο 47ο ανήλικο και 25 έτη εργασίας τα νέα μέτρα την «πιάνουν» και θα βγει στη σύνταξη στο 60ό έτος! Άρα μια γυναίκα θα πρέπει να αρχίσει να δουλεύει πριν από τα 25 έτη και να γεννήσει το νωρίτερο στα 33 για να... ευνοηθεί και να βγει στη σύνταξη στο 55ο έτος.
- Οι τρίτεκνες θα συνταξιοδοτηθούν στο 55ό από το 50ό σήμερα.
- Η άδεια μητρότητας θα αυξηθεί κατά έξι μήνες, δυνητικά, και η μητέρα θα λαμβάνει αποδοχές από τον ΟΑΕΔ ίσες με τον εκάστοτε κατώτατο μισθό (περίπου 660 ευρώ σήμερα).
- Μειώνονται κατά 50% οι εισφορές το πρώτο 12μηνο απασχόλησης μετά τη γέννηση του κάθε παιδιού (μέχρι τα τρία).
Πιο συγκεκριμένα τώρα: στα προάστια της Αττικής υπάρχουν μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις (ή επιχειρήσεις που λειτουργούν οικογενειοκεντρικά) όπου οι εργαζόμενοι φοβούμενοι μια πιθανή απόλυση, δεν τολμούν καν να ζητήσουν τα ένσημά τους, την ασφάλισή τους, οπότε πόσο μάλλον να τολμήσουν να απεργήσουν!
Εδώ είναι και το παιχνίδι, όμως. Όσο περισσότερο συλλογικά αντιμετωπίζουμε τα εργασιακά μας προβλήματα, όσο περισσότερο μιλάμε με τους συναδέλφους μας για αυτά, τόσο ευκολότερα θα πάρουμε τα δεδουλευμένα μας και όλα τα κεκτημένα που με τόσο αγώνα έναν ολόκληρο αιώνα πάλευαν οι εργάτες παγκοσμίως. Ποιά είναι αυτά; Το 8-ωρο, η ασφάλιση, τα ένσημα, τις άδειες, τα επιδόματα αδείας, το δώρο Χριστουγέννων-Πάσχα-καλοκαιριού. Αυτά, όπως και τόσες άλλες κατακτήσεις δε μας χαρίζονται από τους εργοδότες. Το εργατικό κίνημα τα έχει κερδίσει με τους αγώνες του, και πολλές φορές μάλιστα με αίμα.
Επίσης, την ημέρα της απεργίας κάποιοι εξαναγκάζονται να δουλέψουν, γνωρίζοντας ότι θα απολυθούν αργά ή γρήγορα αν απεργήσουν, ή το πιο πιθανό, θα εξαναγκαστούν να παραιτηθούν (οικειοθελής αποχώρηση) μετά από ψυχολογικό πόλεμο. Πρόκειται για τον ευρύτατο και συνεχώς επεκτεινόμενο τομέα των υπηρεσιών, ιδιαίτερα στο λιανικό εμπόριο και τον ταχείας εστίασης επισιτισμό (κοινώς φαστφουντάδικα), όπου ο συνδικαλισμός είναι ανύπαρκτος και αποτελούν τον ορισμό της επισφάλειας.
Είναι δυνατόν αυτός ο κλάδος εργαζομένων να είναι οι αυτονόητοι υπηρέτες μας ακόμα και την ημέρα της γενικής απεργίας; Αν δε μας αρέσει η εκτίμηση ότι υπάρχει εργατική αριστοκρατία και από κάτω της όλοι οι υπόλοιποι, πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε τις πωλήτριες/ες και τους σερβιτόρους/ες σαν εργαζόμενους/ες και την ημέρα της απεργίας. Για αυτό, δε δουλεύουμε - δε καταναλώνουμε τη μέρα της απεργίας, ως ένδειξη αλληλεγγύης σε αυτόν τον κλάδο εργαζομένων.
Απαιτούμε τα αυτονόητα και ήδη κεκτημένα:
- πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, σύνταξη ίση με το μισθό εξόδου, σύνδεση των συντάξεων με τις πραγματικές αυξήσεις των μισθών.
- κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα και Ρέππα,
- κατάργηση των προγραμμάτων stage ΟΑΕΔ, και όλων των προγραμμάτων στεγνής εκμετάλευσης των εργαζόμενων
- δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους άνεργους.
- κατάργηση όλων των νόμων για τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις
- ένταξη όλων των επαγγελμάτων στα βαρέα και ανθυγιεινά (ή μήπως υπάρχει δουλειά που δεν ταλαιπωρεί τη σωματική μας και ψυχική μας υγεία;)
Η υγεία μας, η εργασία μας, η ασφάλιση μας, η ίδια η ζωή είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στα χέρια των όποιων ειδικών. Η δική μας συμμετοχή, η πάλη και η αντίσταση θα ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση. Όλοι θέλουμε να ζούμε με μιας χ ποιότητας αξιοπρέπεια. Ας μην τους αφήσουμε να μας λένε ότι είμαστε "η γενιά που δε θα πάρει σύνταξη ποτέ"...
Με τις παραπάνω λογικές καλούμε και πάλι όλους τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν ενεργά και δυναμικά στην απεργία στις 19 Μαρτίου...
Σκέψου συναδελφικά / συλλογικά - δράσε και τοπικά... κάνει καλό!
ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ
επιτροπή αγώνα για το ασφαλιστικό στην Αγία Παρασκευή
epitropi.aghiaparaskevi@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου