Tα αχόρταγα αφεντικά του εμπορίου θέλουν να φάνε και την Κυριακή

Αυτοί οι τύποι εκεί στον ΣΕΛΠΕ (σύλλογος των πολυκαταστημάτων) κοιμούνται και ξυπνούνε με την σκέψη να ανοίγουν τα μαγαζιά τους την Κυριακή. Δεν εξηγείτε αλλιώς ότι κάθε τρεις και λίγο επαναφέρουν το ζήτημα. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι αυτό που πάντα επιδιώκουν είναι πως θα μεγαλώνουν συνεχώς τα ήδη υπέρογκα κέρδη τους και πως όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του τζίρου θα καταλήγει στα ταμεία τους. Η επιδίωξη τους λοιπόν για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής αποτελεί έναν στόχο από τον οποίο δεν πρόκειται εύκολα να παραιτηθούν. Έτσι λοιπόν ο ΣΕΛΠΕ στις 14-10 οργάνωσε εκδήλωση –μετά ακολούθησε ¨κοκτέιλ¨(sic)- στην οποία παραβρέθηκαν υπουργοί, βουλευτές, Μ.Μ.Ε., κλπ. Σε αυτή την εκδήλωση το συνδικάτο των μεγάλων αφεντικών του εμπορίου ζήτησε το άνοιγμα των μαγαζιών την 1η Κυριακή κάθε μήνα με εξαίρεση την περίοδο Ιούνη- Σεπτέμβρη. Ζητάνε δηλ. το άνοιγμα των μαγαζιών για 8 Κυριακές συν βέβαια την περίοδο των Χριστουγέννων. Για να δώσουν μάλιστα μεγαλύτερη ¨εγκυρότητα¨ στις απαιτήσεις τους παρουσίασαν και μια έρευνα της GPO που έγινε τον Μάιο του 2008 για τις καταναλωτικές συνήθειες στην Ελλάδα. Πέρα από την ένσταση για το ότι συνήθως τέτοιες δημοσκοπήσεις προετοιμάζουν την ¨κοινή γνώμη¨ για αυτά που ετοιμάζουν οι κυρίαρχοι, η πλάκα είναι ότι στην δημοσκόπηση που παρουσιάστηκε η πλειοψηφία των ερωτώμενων (51%) δηλώνει αντίθετη με το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή.

Φυσικά το αυτί του ΣΕΛΠΕ δεν ίδρωσε. Όταν τα στοιχεία δεν συμφωνούν με την θέληση των αφεντικών τόσο το χειρότερο για τα στοιχεία.

ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΡΕ ΤΙ ΤΡΑΒΑΜΕ…

Το κόκκινο χαλί για τον ΣΕΛΠΕ το έστρωσε βέβαια ως συνήθως ο Ε.Σ.Α. (εμπορικός σύλλογος Αθήνας), που εκφράζει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Λίγες μέρες νωρίτερα καλούσε τα μέλη του να κρατάνε τα μαγαζιά τους ανοιχτά Δευτέρα, Τετάρτη και Σάββατο ως τις 6 το απόγευμα. Όταν λοιπόν οι ¨κακόμοιροι¨ μικρομεσαίοι τσιτώνουν το ωράριο, γιατί να μην έρθει ο ΣΕΛΠΕ να ζητάει Κυριακές. Δεν ξεχνάμε βέβαια ότι οι μικροί ήταν που παραβίαζαν συστηματικά το ωράριο στις γειτονιές και στο κέντρο της Αθήνας ανοίγοντας τον δρόμο στην ¨απελευθέρωση¨ του ωραρίου, αυτοί είναι και σήμερα από την Ερμού και την Αιόλου μέχρι αγορές στις γειτονιές που για ¨να κονομήσουνε¨ ανοίγουνε στην ζούλα τις Κυριακές. Αυτά συνήθως ξεχνάνε το ΠΑΜΕ και η Ο.Ι.Υ.Ε που όποτε ανοίγει ζήτημα ωραρίου τρέχουν να προλάβουν ποιος θα κάνει πρώτος συμμαχία μαζί τους.

Τα αφεντικά του ΣΕΛΠΕ φαίνεται να βάζουν προσωρινά φρένο στις επιδιώξεις τους λόγω και της κρίσης που έχει δημιουργηθεί. Θα ακούγονταν και αστείο την στιγμή που όλοι μιλάνε για κρίση, για μείωση της αγοραστικής ικανότητας του κόσμου, για πτώση του τζίρου κλπ, αυτοί να ζητάνε περισσότερες μέρες ανοιχτά τα μαγαζιά. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι παραιτούνται από τον στόχο τους. Ίσα-ίσα που αν η κρίση αρχίζει να γίνεται έντονη στην αγορά, τα αφεντικά των πολυκαταστημάτων θα γίνουν πολύ πιο επιθετικά διεκδικώντας μεγαλύτερα μερίδια του τζίρου και της αγοράς. Για να πετύχουν αυτό τον στόχο τότε θα θελήσουν να χρησιμοποιήσουν την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Στην αγορά άλλωστε κυκλοφορεί έντονα η φήμη ότι ο υπουργός ανάπτυξης κος Φώλιας, (ο γνωστός υπουργός που ¨εξαφάνισε¨ την ακρίβεια) στα παζάρια που έκανε με τους εργοδότες του εμπορίου για να μην κερδοσκοπούν τόσο πολύ, τους υποσχέθηκε να τους δώσει την Κυριακή. Βέβαια η ακρίβεια δεν σταμάτησε πότε να τραβά την ανηφόρα , αλλά ο Φώλιας, όλα κι όλα είναι κύριος, τις δεσμεύσεις του απέναντι στους συναδέλφους του ( ήταν πρόεδρος της Εθν. Συν-διας Ελλ. Εμπορίου) είμαστε σίγουροι ότι θα κάνει ότι περνά από το χέρι του για να τις κρατήσει

ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΑ ΩΡΑΡΙΑ ΤΟΥΣ

Οι σχεδιασμοί των κυρίαρχων όμως για να υλοποιηθούν χρειάζονται και την αποδοχή των από κάτω. Το κρίσιμο λοιπόν ζήτημα είναι κατά πόσο οι εργαζόμενοι-ες στους χώρους του εμπορίου θα μπορέσουν να κινηθούν μαζικά και αποφασιστικά ανατρέποντας αυτούς τους σχεδιασμούς ή αφού θα σιχτιρίσουν μέσα από τα δόντια θα περιμένουν από κάποιον άλλον μήπως ¨καθαρίσει¨ γι΄ αυτούς. Θεωρούμε ότι η κουβέντα για το ζήτημα της Κυριακής πρέπει να ανοίξει σε όλους τους χώρους τώρα. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα μετά την πρόσφατη ¨απελευθέρωση¨ του ωραρίου. Η ήττα που δεχθήκαμε το 2005 ουσιαστικά άνοιγε τον δρόμο και για το χτύπημα της Κυριακάτικης αργίας. Υπάρχει όμως μια σοβαρή εμπειρία από εκείνη την μάχη που μπορεί να μας φανεί πολύ χρήσιμη στην αντιπαράθεση που θα ανοίξει για την Κυριακή. Ήταν η συγκρότηση και οι μικρές και μεγάλες μάχες που έδωσε η ¨Πρωτοβουλία Δράσης¨ που δημιουργήθηκε από εργαζόμενους στο εμπόριο και στο βιβλίο. Η συγκρότηση της σε ισότιμη βάση από τους ίδιους τους εργαζόμενους οι οποίοι ήταν αυτοί που αποφάσιζαν για το τι, το πώς και πότε θα παλεύει, ήταν αυτό που της έδωσε την δυναμική για να αντέξει σε αυτό τον πολύμηνο αγώνα και να τον κάνει από την σκοπιά των εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων. Υπάρχει βέβαια και η εμπειρία του επίσημου συνδικαλισμού της Ο.Ι.Υ.Ε. και του ΠΑΜΕ( ΣΎΛΛ. ΕΜΠΟΡ-ΛΩΝ) που με την στάση τους συνέβαλλαν στην ήττα που δέχθηκαν οι εργαζόμενοι-ες. Από την μια διαγκωνίζονταν για το ποιος είναι ο πιο πιστός σύμμαχος των μικρών αφεντικών, από την άλλη αφού εξήγγειλαν 2 ξεψυχισμένες απεργίες μέχρι να ψηφιστεί το ν/σ, όταν τα καταστήματα άρχισαν να εφαρμόζουν το ¨απελευθερωμένο¨ ωράριο, όχι μόνο δεν κήρυξαν ούτε μια στάση εργασίας για να εκφραστεί η δυσαρέσκεια του κόσμου που ζούσε το πρόβλημα, αλλά σε 2-3 βδομάδες την κάνανε και με ελαφρά πηδηματάκια από τα μπλόκα στα μαγαζιά. Μετά ακολούθησε η μάχη της ψήφου για την παράταξη και το κόμμα. Οι εργαζόμενοι-ες δεν έχουμε τίποτε να περιμένουμε από τέτοιες μίζερες λογικές. Δεν χρειαζόμαστε και δεν θέλουμε ελεγχόμενους αγώνες που θα φέρουν ψήφους σε παρατάξεις και κόμματα, θέλουμε αγώνες νικηφόρους για τα δικαιώματα μας. Γι΄ αυτό καλούμε σε κάθε χώρο δουλειάς να δημιουργηθούν επιτροπές αγώνα που θα συσπειρώσουν τους εργαζόμενους για την μάχη που έχουμε μπροστά μας.