Για μια ακόμη φορά τα αφεντικά στο χώρο του εμπορίου επανέρχονται και ζητάνε την κατάργηση της Κυριακής αργίας. Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια και ούτε θα είναι και η τελευταία. Αλλεπάληλες φορές έρχεται αυτό το θέμα στο προσκήνιο (πέρυσι κιόλας είχαν προσπαθήσει να κρατήσουν τα μαγαζιά ανοιχτά δύο κυριακές μέσα στην περίοδο των γιορτών των χριστουγέννων) για να μετρήσουν αντιδράσεις και να προετοιμάσουν το έδαφος και μέσω κυβερνητικών παρεμβάσεων προς αυτήν την κατεύθυνση. Η συνεχής απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων το Σάββατο το απόγευμα τα τελευταία χρόνια είχε και αυτό τον σκοπό.Οι προσπάθειες για την κατάργηση της κυριακής αργίας κρατάνε από παλιά όταν σε νομο που ψηφίστηκε στην ελληνική βουλή το 1999 επί υπουργού Ανάπτυξης Ευ. Βενιζέλου πέρασε τροπολογία όπου επιτρέπεται το ανοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και τις αργίες για τις τουριστικές περιοχές αλλά και όσων καταστημάτων βρίσκονται σε περιοχές αυξημένης τουριστικής κίνησης.
Και μια που η ελλάδα είναι μεσογειακή χώρα, όλη μπορεί να θεωρηθεί περιοχή τουριστικής κίνησης...
Βλέπε πχ την περίπτωση των "Village Park" στο Ρέντη όπου χαρακτηρίσθηκε τουριστική περιοχή και δώθηκε άδεια για να λειτουργούν τα καταστήματα που υπάρχουν μέσα σε αυτά μέχρι τις 11.00 μμ.
Οι εργοδότες βέβαια τονίζουν ότι έτσι θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας και άλλα ωραία, είναι όμως έτσι ;
Φυσικά και όχι και όπως όλοι γνωρίζουμε, και τα αφεντικά γνωρίζουν, η μισή αλήθεια είναι ένα ολόκληρο ψέμα. Kάποιες νέες θέσεις εργασίας θα υπάρξουν, εις βάρος όμως της πλήρους απασχόλησης και σε όφελος των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και του ωρομίσθιου (θα μοιραστούμε δηλαδή τη μιζέρια της εργασιακής καθημερινότητας και αυτό θα ονομαστεί νέα θέση εργασίας - το ωρομίσθιο δηλαδή). Παράλληλα όμως άλλες θέσεις εργασίας θα χαθούν αφού η κατάργηση της κυριακής αργίας θα ωφελήσει βασικά τα μεγάλα εμπορικά κέντρα και τα πολυκαταστήματα.
Όπως ήδη αποδείχθηκε στην πράξη η απελευθέρωση του ωραρίου τα σάββατα σήμαινε την ολοένα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την μερική απασχόληση με ότι αυτό συνεπάγεται. Μισά ένσημα, χαμηλό μεροκάματο, εντατικοποίηση της εργασίας για να βγει όσο το δυνατόν περισσότερη δουλειά, απλήρωτες υπερωρίες, προσαρμογή όλου του ελεύθερου χρόνου μας στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας. Αλήθεια μπορεί κανείς να φανταστεί τι σημαίνει για όλους μας μια πιθανή κατάργηση της Κυριακής αργίας σε συνδυασμό με τα νέα μέτρα που αποφάσισαν σε ευρωπαικό επίπεδο;
Τέλη Ιουνη 2008 οι υπουργοί Απασχόλησης της Ευρωπαικής Ενωσης αποφάσισαν την υιοθέτηση της 65ωρης εργάσιμης εβδομάδας, της 13ωρης εργάσιμης μέρας και το χωρισμό του εργάσιμου χρόνου σε "ενεργό" και "ανενεργό". Τι σημαίνει το τελευταίο; Ότι τα μεσημέρια πχ που δεν πατάει πελάτης σε κατάστημα θα θεωρείται ο χρόνος της βάρδιας σου ανενεργός και δεν θα πληρώνεσαι.
Εδώ πρέπει και να αναφέρουμε και τις προτάσεις της επιτροπής εμπειρογνωμόνων για την αναμόρφωση του εργατικού δικαίου στην Ελλάδα για πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων και απαλλαγή του εργοδότη από την υποχρέωση αποζημίωσης σε περίπτωση "αντισυμβατικής συμπεριφοράς" του εργαζομένου. Δηλαδή ζητάς να πληρωθείς τα νόμιμα; ζητάς να παίρνεις ρεπό; συνεπώς έχεις αντισυμβατική συμπεριφορά. Αυτή είναι η πραγματικότητα.Το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα όπως εκφράζεται μέσω του κλαδικού σωματείου και της ομοσπονδίας ιδιωτικών υπαλλήλων δέσμιο το ένα σε κομματικοκεντρικές λογικές και σε αμφίβολες κοινωνικές συμμαχίες με τα μικρομεσαία αφεντικά και το άλλο προωθώντας τη λογική της ΓΣΕΕ, οδήγουν στην ήττα και υπονόμευουν τις όποιες αντιδράσεις υπάρχουν, στρώνωντας το έδαφος έτσι ουσιαστικά σε παιρετέρω επιθέσεις των εργοδοτών εναντίον μας. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις για να μην μένουν ανοιχτά τα καταστήματα μέχρι αργά το το βράδυ του σαββάτου, όπου το ΠΑΜΕ αποχώρησε από τα μπλόκα που είχαν στηθεί στα μαγαζιά αφήνωντας την πρωτοβουλία δράσης ενάντια στην απελευθέρωση του ωραρίου (μέσα στην οποία μετείχε και το "ρεπό") να δίνει τον αγώνα μόνη της όσο και την ομοσπονδία που ήταν εξαφανισμένη το αποδεικνύει. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι για την απελευθέρωση του ωραρίου στα super markets το σάββατο το βράδυ πριν από μερικά χρόνια, η ομοσπονδία ιδιωτικών υπαλλήλων ήταν η μοναδική υπεύθυνη αφού συναίνεσε και έβαλε την υπογραφή της γι αυτό.
Αν η κατάκτηση του 8ωρου έγινε με τους σκληρούς αγώνες των εργαζομένων, η σημερινή κατάσταση που βιώνουμε ωφείλεται στην δικιά μας απραξία. Το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα καλλιέργησε τον εφησυχασμό και την αυταπάτη του σωτήρα των εργαζόμενων, όμως πια μετά τόσο καιρό, μετά και την ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου και το ξεπούλημα από τη ΓΣΕΕ είναι η ώρα να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας μέσα στους εργασιακούς χώρους ενάντια στα αφεντικά, στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τους πεφωτισμένους σωτήρες της εργατικής τάξης. Να πιστέψουμε στη δύναμη μας. Μαγικά ραβδάκια που θα λύσουν τα προβλήματα και να αποτρέψουν τον εργασιακό μεσαίωνα που επιθυμούν τα αφεντικά δεν υπάρχουν.
Τα μαγαζιά δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς εμάς, εμείς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τα αφεντικά ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου