Απαγορεύεται το καθισιό

Όποιος μπαίνει στο πολυκατάστημα θα πει ότι οι υπάλληλοι είναι ξεκούραστοι, στην πραγματικότητα όποιος δουλεύει εκεί υποφέρει από πολλές δυσκολίες. Ναι, η κάθε δουλειά έχει τα αρνητικά και τα θετικά της αλλά το να φτάσουν τα αρνητικά να είναι πολλαπλάσια των θετικών και εις βάρος της υγείας του υπαλλήλου με έναν απάνθρωπο τρόπο, πρέπει να πάρουμε θέση στο ζήτημα αυτό.

Παρά τα αρνητικά της εργασίας και την απανθρωπιά πολλοί εργαζόμενοι αναγκάζονται να συνεχίζουν την εργασία αφού η οποιαδήποτε αντίρρηση θα έχει ως αποτέλεσμα την απόλυσή τους, αν όχι αμέσως τότε αργότερα, εκμεταλλευόμενοι την αυξημένη ανεργία στη χώρα και, με άλλα λόγια: «αν δε σου αρέσει η δουλειά φύγε, υπάρχουν πολλοί που θα δέχονται να εργάζονται με χαμηλότερο μισθό από αυτό που παίρνεις».

Που είναι τα δικαιώματα του υπάλληλου; Που είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα; Που είναι η κυβέρνηση μπροστά σε όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα;

Που είναι η ανθρωπιά όταν απαγορεύεται στον υπάλληλο να κάθεται και στέκεται όρθιος συνεχόμενα επί οχτώ ώρες χωρίς να καθίσει ούτε μια στιγμή; Είμαστε άνθρωποι δεν είμαστε μηχανήματα.

Την πρώτη μέρα εργασίας μου εκεί δεν ήξερα το σύστημά τους. Έκατσα για λίγο να ξεκουραστώ και τότε ήρθε η υπεύθυνη και μου είπε: απαγορεύεται το καθισιό, ο κανονισμός του πολυκαταστήματος απαγορεύει στους υπαλλήλους να κάθονται ακόμα και αν δεν υπάρχουν πελάτες.

Της είπα: κουράστηκα όμως και χρειάζομαι να καθίσω για λίγο.
Μου απάντησε: έχεις μισή ώρα διάλλειμα όπου μπορείς να καθίσεις.

Που να κάτσουμε; Που να κάτσουμε αφού δεν υπάρχει ειδικός χώρος για να ξεκουράζονται οι υπάλληλοι, φανταστείτε ότι καθόμασταν κάθε μέρα πάνω σε πέτρινο παγκάκι για να φάμε ένα σάντουιτς. Ρωτήσαμε την υπεύθυνη αν υπάρχει (ελπίδα) πιθανότητα να φτιαχτεί ένα ειδικό μέρος για την ξεκούραση των υπαλλήλων.

Μας απάντησε λέγοντας: συμφωνήσαμε με το FLO CAFÉ για έκπτωση των τιμών του σε όλους του υπαλλήλους του πολυκαταστήματος.

Αυτή δεν είναι ριζική λύση για πολλούς λόγους:

1. Δεν είναι σωστό να τρώμε κάθε μέρα κατεψυγμένα και ανθυγιεινά φαγητά που θα μας προκαλέσουν επικίνδυνα προβλήματα υγείας στο μέλλον όπως τον καρκίνο.
2. Πόσο είναι ο μισθός του υπαλλήλου για να πληρώνει κάθε μέρα για να τρώει έξω (από το σπίτι), αφού ο μισθός ενός υπαλλήλου είναι μια χούφτα ευρώ που δεν καλύπτουν τις απαραίτητές του ανάγκες.

Αν είχαν δημιουργήσει ένα μέρος για να ξεκουράζονται οι υπάλληλοι τότε θα μπορούσαν να φέρνουν μαζί τους φαγητό από το σπίτι από την μία και από την άλλη να διαφυλάσσουν το λιγοστό τους εισόδημα.

Παράδειγμα: παρόλο που οι μισθοί είναι ανεβασμένοι στη Σουηδία και στη Νορβηγία θα βρείτε εκεί μέρη για την ξεκούραση των υπαλλήλων τα οποία είναι εφοδιασμένα με νερό και με φούρνους μικροκυμάτων, διότι οι χώρες αυτές σκέφτονται ότι οι υπάλληλοι θα φέρνουν μαζί τους φαγητό από το σπίτι και χρειάζεται να το ζεσταίνουν, και όχι από αυτή την πλευρά μόνο, αλλά σκέφτονται ανθρώπινα .

Που είναι η ανθρωπιά; τη στιγμή που οι χαμηλές θερμοκρασίες των κλιματιστικών παγώνουν τις καρδιές μας και η καθημερινή μας ταλαιπωρία από τους πονοκεφάλους και τους πόνους σε όλο το σώμα από την έντονη ψύξη των κλιματιστικών, που είναι η ανθρωπιά; Αυτή η ψύξη δεν αποτελεί κίνδυνο για την υγεία του ανθρώπου; Φανταστείτε την ένταση της ψύξης, αφού φορούσα το μπουφάν και πάγωνα από το κρύο, και φορούσα το ίδιο μπουφάν έξω όταν τελείωνα τη δουλειά μου χωρίς να κρυώνω.

Είπαμε στην υπεύθυνη ότι η ψύξη είναι πολύ έντονη και ότι παγώσαμε.

Απάντησε: θα το κοιτάξουμε το θέμα αυτό.

Περνούσαν οι ημέρες και οι εβδομάδες και η κατάσταση χειροτέρευε, στη συνέχεια μας ενημέρωσαν ότι σύμφωνα με το σύστημα του πολυκαταστήματος η ψύξη πρέπει να είναι υψηλή ώστε ο πελάτης που έρχεται για τα ψώνια να μην νιώθει τη ζέστη! Είναι λόγος αυτός; Τρέχοντας έρχεται ο πελάτης στο πολυκατάστημα;

Βλέπετε πως σκέφτονται; Δε σκέφτονται καθόλου τις συνέπειες της ψύξης στους υπαλλήλους την ώρα που στέκονται στις θέσεις τους. Η ψύξη αυτή θα παγώνει τα σώματά τους και δε θα μπορούν να δουλεύουν καλά.

Δε σκέπτονται ότι όταν ο υπάλληλος ξεκουράζεται στην εργασία θα προσφέρει ότι καλύτερο μπορεί για τη δουλειά. Στην Ελλάδα όμως δυστυχώς (είναι πολύ λυπηρό ότι) οι εργοδότες το μόνο που σκέφτονται είναι να ρουφάνε το αίμα των εργαζομένων και δεν τους νοιάζει αν ο εργαζόμενος είναι ξεκούραστος ή όχι. Γι’αυτό βλέπουμε ότι στην Ελλάδα ο εργαζόμενος δεν προσφέρει τον καλύτερό του εαυτό στη δουλειά, επειδή ο εργοδότης και η κυβέρνηση (το κράτος) δεν του δίνουν τα δικαιώματά του και δεν τον αντιμετωπίζουν ως άνθρωπο με δικαιώματα, αλλά του συμπεριφέρονται σαν δούλο που αγοράστηκε από την αγορά των δούλων.

Δυστυχώς τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα είναι μόνο μια λέξη που λέγεται αλλά δεν εφαρμόζεται…

J.P., ποιήτρια από το Ιράκ, εργαζόμενη ως πωλήτρια στην Αθήνα
(αναδημοσίευση από το tvxs.gr)