από email συναδέλφου
Πριν δύο μήνες έπιασα δουλειά στην αλυσίδα χαρτοπωλείο-βιβλιοπωλείο Χαρτόραμα. Αλυσίδα που διαθέτει 6 καταστήματα σε ολόκληρη την Αθήνα. Δούλευα επί δύο μήνες στο κατάστημα στο Γαλάτσι. Χτες, δέκα λεπτά πριν σχολάσω, ακριβώς μία μέρα πριν συμπληρώσω το δίμηνο μου ανακοίνωσαν την απόλυση μου.
Λίγα λόγια για τις συνθήκες εργασίας εκεί.
Πρόκειται για ένα τεράστιο κατάστημα συνολικού εμβαδού 1000 τμ το οποίο έχει ανοίξει 4 μήνες περίπου. Μέσα στους δύο τελευταίους μήνες από εκεί έχουνε απολυθεί πάνω απο 10 άτομα, ενώ μόνο 2 έχουνε παραιτηθεί. Προσέχτε: δεν τους έχουνε καλέσει δοκιμαστικά 2-3 μέρες και να τους πούνε δεν μας κάνετε, που και αυτό γίνεται σε σταθερή βάση, έχει γίνει κανονικά πρόσληψη και στον ενάμησι μήνα περίπου τους απολύουν. Αποτελεί πάγια τακτική λοιπόν της εταιρείας να απολύει κόσμο, ενδεικτικό αυτού που λέω είναι ότι μέσα σε δύο μήνες ήμουν πια ο τρίτος σε αρχαιότητα εργαζόμενος και μόνο άλλη μία συνάδελφος δούλευε από την αρχή της λειτουργίας του καταστήματος εκεί, η οποία και μάλλον απολύθηκε χτες μαζί μου.
Επίσης πάγια τακτική της εταιρείας είναι να κάνει τις "απολύσεις" με τον εξής τρόπο: Πρώτα σου ανακοινώνουν στο τέλος της βάρδιας ότι σταματά η συνεργασία. Εκείνη τη στιγμή σπάνια θα πάρει κανείς το χαρτί της απόλυσης, το πιο σύνηθες είναι μετά από δύο τρεις μέρες θα σε καλέσουνε να υπογράψεις την οικειοθελή παραίτηση και να πάρεις τα χρήματα σου. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουν τον περιορισμό των απολύσεων που επιβάλλει η εργατική νομοθεσία.
Πάμε παρακάτω.
Ενώ το κατάστημα είναι βιβλιοχαρτοπωλείο ουδείς έχει τη σύμβαση του βιβλίου παρόλο που συχνά πυκνά συνάδελφοι που δεν είναι σε αυτά τα πόστα πηγαίνουν στο βιβλιοπωλείο να βοηθήσουν στην εξυπηρέτηση, το οποίο βρίσκεται στο πατάρι πάνω από το κυρίως κατάστημα.
Ουδείς από τους συναδέλφους που βρίσκεται ταμείο δεν παίρνει το επίδομα ταμείου που προβλέπεται από τη σύμβαση του εμπορίου.
Καθαρίστρια για ένα κατάστημα 1000 τμ δεν υπάρχει. Τα πάντα καθαρίζονται από εμάς τους ίδιους. Πατώματα, λεκάνες, πεζοδρόμια μέχρι και τους κάδους του δήμου έχουμε τραβήξει να τους σκουπίσουμε από κάτω επειδή "καθαριότητα ίσον πολιτισμός" που λέει και το αφεντικό.
Ο χώρος βιντεοσκοπείται με περίπου 12 ή 15 κάμερες. Δεν υπάρχει καμία ειδοποίηση είτε για τους πελάτες είτε για το προσωπικό.
Αποδυτήρια για ένα κατάστημα με 10 άτομα προσωπικό δεν υπάρχουν. Εκτός αν αποδυτήρια μπορεί να ονομαστεί ο χώρος μπροστά από τους καμπινέδες στον οποίον δεν υπάρχει περίπτωση να μπορείς να κάτσεις να κάνεις το διάλλειμα σου. Δεν υπάρχει καν μια κρεμάστρα να κρεμάμε τα μπουφάν μας. Πρέπει να τα κάνουμε μπόγους και να τα βάζουμε σε μία μικρή ραφιέρα τριών ραφιών.
Καθίσματα δεν υπάρχουνε πουθενά σχεδόν. Στα ταμεία υπάρχει μόνο ένα κάθισμα, αυτό της προισταμένης. Ακόμα και απο τους δύο υπολογιστές που υπάρχουν στο κατάστημα μόνο ο ένας έχει καρέκλα και αυτός είναι στο βιβλιοπωλείο. Ο δεύτερος υπολογιστής είναι σχεδόν στο πάτωμα και για να κάνουμε μία εκτύπωση ή να στείλουμε ένα φαξ πρέπει να είμαστε γονατιστοί. Για το υπόλοιπο κατάστημα ούτε λόγος.
Πουθενά δεν υπάρχει αναρτημένη η κατάσταση προσωπικού και οι βάρδιες των εργαζομένων. Ωστόσο, στα "αποδυτήρια" θα δει κανείς αναρτημένο το "πρόγραμμα καθαριοτήτων" που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε δύο συνάδελφοι τη μέρα (μεσημέρι και βράδυ). Επίσης συχνά πυκνά καταστρατηγείται το ωράριο είτε με σπαστά ωράρια είτε με απλήρωτες υπερωρίες.
Η συγκεκριμένη εταιρεία έχει στήσει μία βιομηχανία απολύσεων την οποία πρέπει να την σταματήσουμε, αγνοεί τη σύμβαση του βιβλίου, παραβιάζει το ωράριο εργασίας και καταστρατηγεί πλείστες όσες διατάξεις της νομοθεσίας, εργατικής και μη. Ακόμα περισσότερο όσο είχα τη δυνατότητα να έχω εικόνα (από κουβέντες με οδηγούς που γυρνάνε τα καταστήματα) σε γενικές γραμμές επικρατεί ένα κλίμα τρομοκρατίας στα καταστήματα της συγκεκριμένης εταιρείας. Που και αυτό θα πρέπει να σπάσει.
Σύντομα θα υπάρξουνε εξελίξεις στο συγκεκριμένο θέμα.
Επίσης πάγια τακτική της εταιρείας είναι να κάνει τις "απολύσεις" με τον εξής τρόπο: Πρώτα σου ανακοινώνουν στο τέλος της βάρδιας ότι σταματά η συνεργασία. Εκείνη τη στιγμή σπάνια θα πάρει κανείς το χαρτί της απόλυσης, το πιο σύνηθες είναι μετά από δύο τρεις μέρες θα σε καλέσουνε να υπογράψεις την οικειοθελή παραίτηση και να πάρεις τα χρήματα σου. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουν τον περιορισμό των απολύσεων που επιβάλλει η εργατική νομοθεσία.
Πάμε παρακάτω.
Ενώ το κατάστημα είναι βιβλιοχαρτοπωλείο ουδείς έχει τη σύμβαση του βιβλίου παρόλο που συχνά πυκνά συνάδελφοι που δεν είναι σε αυτά τα πόστα πηγαίνουν στο βιβλιοπωλείο να βοηθήσουν στην εξυπηρέτηση, το οποίο βρίσκεται στο πατάρι πάνω από το κυρίως κατάστημα.
Ουδείς από τους συναδέλφους που βρίσκεται ταμείο δεν παίρνει το επίδομα ταμείου που προβλέπεται από τη σύμβαση του εμπορίου.
Καθαρίστρια για ένα κατάστημα 1000 τμ δεν υπάρχει. Τα πάντα καθαρίζονται από εμάς τους ίδιους. Πατώματα, λεκάνες, πεζοδρόμια μέχρι και τους κάδους του δήμου έχουμε τραβήξει να τους σκουπίσουμε από κάτω επειδή "καθαριότητα ίσον πολιτισμός" που λέει και το αφεντικό.
Ο χώρος βιντεοσκοπείται με περίπου 12 ή 15 κάμερες. Δεν υπάρχει καμία ειδοποίηση είτε για τους πελάτες είτε για το προσωπικό.
Αποδυτήρια για ένα κατάστημα με 10 άτομα προσωπικό δεν υπάρχουν. Εκτός αν αποδυτήρια μπορεί να ονομαστεί ο χώρος μπροστά από τους καμπινέδες στον οποίον δεν υπάρχει περίπτωση να μπορείς να κάτσεις να κάνεις το διάλλειμα σου. Δεν υπάρχει καν μια κρεμάστρα να κρεμάμε τα μπουφάν μας. Πρέπει να τα κάνουμε μπόγους και να τα βάζουμε σε μία μικρή ραφιέρα τριών ραφιών.
Καθίσματα δεν υπάρχουνε πουθενά σχεδόν. Στα ταμεία υπάρχει μόνο ένα κάθισμα, αυτό της προισταμένης. Ακόμα και απο τους δύο υπολογιστές που υπάρχουν στο κατάστημα μόνο ο ένας έχει καρέκλα και αυτός είναι στο βιβλιοπωλείο. Ο δεύτερος υπολογιστής είναι σχεδόν στο πάτωμα και για να κάνουμε μία εκτύπωση ή να στείλουμε ένα φαξ πρέπει να είμαστε γονατιστοί. Για το υπόλοιπο κατάστημα ούτε λόγος.
Πουθενά δεν υπάρχει αναρτημένη η κατάσταση προσωπικού και οι βάρδιες των εργαζομένων. Ωστόσο, στα "αποδυτήρια" θα δει κανείς αναρτημένο το "πρόγραμμα καθαριοτήτων" που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε δύο συνάδελφοι τη μέρα (μεσημέρι και βράδυ). Επίσης συχνά πυκνά καταστρατηγείται το ωράριο είτε με σπαστά ωράρια είτε με απλήρωτες υπερωρίες.
Η συγκεκριμένη εταιρεία έχει στήσει μία βιομηχανία απολύσεων την οποία πρέπει να την σταματήσουμε, αγνοεί τη σύμβαση του βιβλίου, παραβιάζει το ωράριο εργασίας και καταστρατηγεί πλείστες όσες διατάξεις της νομοθεσίας, εργατικής και μη. Ακόμα περισσότερο όσο είχα τη δυνατότητα να έχω εικόνα (από κουβέντες με οδηγούς που γυρνάνε τα καταστήματα) σε γενικές γραμμές επικρατεί ένα κλίμα τρομοκρατίας στα καταστήματα της συγκεκριμένης εταιρείας. Που και αυτό θα πρέπει να σπάσει.
Σύντομα θα υπάρξουνε εξελίξεις στο συγκεκριμένο θέμα.
1 σχόλιο:
Καλό, σταθερή αξία και μετά από τόσο καιρό κάνουν ακόμα τα ίδια. Υπήρξα και εγώ υπάλληλος στο κατάστημα του Περιστερίου το 2005 ως τεχνικος υπολογιστών. Ο άνθρωπος που του ανήκει η εταιρεία νομίζει ότι είναι Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ στην ελλάδα που ασχολείται με αυτό το επαγγέλμα. Περίπου και τότε το ίδιο σκηνικό παιζόταν. Από τεχνική πλευρά ο προισταμενός μου ήταν βγαλμένος από ταινία θρίλερ, λεφτά ταπεινά και μας είχανε λες και είμασταν παιδάκια και όχι επαγγελματίες σε αυτό που κάναμε. Ο πύχης ήταν παντά σε υψηλά επίπεδα αλλά το περιβάλλον εργασίας ήταν τριτο-κοσμικό. Η απόλυση ήταν ίδια συμπεριφορά όπως του παλικαριού με την διαφορά ότι τους ζήταγα να μου πάρουν κράνος γιατί δεν ξανα ανεβαίνω σε μηχανή χωρίς ασφάλεια (ως συνεπιβάτης) μιας και δεν έχω ούτε καν δίπλωμα μηχανής. Διότι στην τελευταία επίσκεψη σε πελάτη που είχαμε παεί έπαθα ψύξη στο κεφάλι. Και αυτό εργατικό ατύχημα πιάνεται. Δεν έκανα θέμα ότι αρρώστησα άσχημα και ήμουνα εκτός για 1 εβδομάδα από τους΄πόνους. Τους έκανα όμως παραπονά για την ασφαλεία μου γιατί μετά από 2 μήνες δεν ήμουνα ακόμα γραμμένος αλλά με είχανε μαύρα γιατί είχαν πρόβλημα με το λογιστήριο τους. Και για το άρθρο ένας φίλος μου μου το έστειλε, που και αυτός μετά από μια εβδομαδα μετά από εμένα τον απολύσανε γιατί τέλικά δεν τους έκανε. Οι άνθρωποι είναι άσχετοι εκεί μέσα και πιστεύουν κιόλας ότι είναι ισάξοι του ΠΛΑΙΣΙΟΥ!!! Give me a break!!!
Δημοσίευση σχολίου