Τέλη απριλίου, αρχές μαΐου πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές στο σύλλογο εμποροϋπαλλήλων αθήνας και τα αποτελέσματα ήταν πάνω κάτω τα αναμενόμενα, δώδεκα έδρες το Παμε και τρείς η Πασκε. Μπορείτε να τα δείτε και εδώ στην ανακοίνωση του σωματείου.Οι εκλογές ξεπέρασαν όμως κάθε προηγούμενο σε διάρκεια, καθώς ούτε και με το σύστημα της περιφερόμενης κάλπης κατορθώθηκε από την πλειοψηφία (ΠΑΜΕ) που ελέγχει το ΔΣ να εκλέξουν τους πολυπόθητους αντιπροσώπους για ΕΚΑ/Ομοσπονδία, ούτε να μαζέψουν τους ανάλογους ψήφους. Συγκεκριμένα και ενώ είχε ανακοινωθεί ότι θα διαρκούσαν εννέα μέρες, τελικά δώθηκε παράταση δύο ακόμη ημερών.
Και είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς, τόσες μέρες εκλογών για να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι; Στην ινδία που έχει ένα δισ. πληθυσμό, κρατάνε ένα μήνα μόνο...
Η απάντηση βέβαια είναι έτοιμη.... "Θέλετε να προβοκάρετε το σύλλογο, να τον απομαζικοποιήσετε και να μην ψηφίσουν οι εργαζόμενοι. Οι συσχετισμοί πρέπει να αλλάξουν στο συνδικαλιστικό κίνημα ψηφίζοντας τους ταξικους συνδικαλιστές κλπ, κλπ..."
Λες και η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στο σωματείο κρίνεται από τη συμμετοχή στις εκλογές. Για μερικούς φαίνεται όμως ότι έτσι είναι...
Δεν αρνιέται κανείς τη συνολική αρνητική κατάσταση που υπάρχει στο εργατικό/συνδικαλιστικό κίνημα που εκφράζεται και με την αποχή από τα σωματεία και τις διαδικασίες τους. Είναι μια κατάσταση όμως που όλοι έχουν βάλει το χεράκι τους και η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ/ΓΣΕΕ αλλά και το ΠΑΜΕ είτε προωθώντας λογικές κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και ότι εμείς θα σας δώσουμε λύση σε όλα σας τα προβλήματα, είτε συμβάλλοντας με τις κινήσεις τους στην απογοήτευση και την ήττα των εργαζομένων.
Όπως το 2007-2008 με την υπονόμευση των αγώνων για το ασφαλιστικό από τη ΓΣΕΕ και με την κατάπτυστη εθνική συλλογική σύμβαση που υπέγραψαν οι εργατοπατέρες.
Φυσικά αυτό δεν μπορεί να αλλάξει ούτε ψηφίζοντας τους "καλούς ταξικούς" συνδικαλιστές που αυτό που ξέρουν να κάνουν είναι να προσπαθούν πάντα να κεφαλαιοποιήσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων προς όφελος μικροκομματικών συμφερόντων. Βλέπε τη στάση του ΠΑΜΕ στις απεργίες για το ασφαλιστικό που δεν κύρηξε απεργία όταν υπήρχε κοινωνική αναταραχή και θα μπορούσε να συμβάλλει στην όξυνση της μέσα στους εργασιακούς χώρους, αλλά μόνο αφού είχε υποχωρήσει το απεργιακό κύμα για να αποδείξει ότι μόνο αυτό είναι το αγωνιστικό κομμάτι του κινήματος...
Οι "συσχετισμοί" στο εργατικό κίνημα, οι συσχετισμοί μέσα στην κοινωνία, μπορούν να αλλάξουν μόνο με τη συνολική κίνηση των εργαζομένων και την πάλη τους ενάντια στα αφεντικά. Λογική βέβαια αρκετά μακριά από όλες τις παρατάξεις που ελέγχουν σήμερα το σύλλογο. Τα σωματεία πρέπει να είναι όργανα μάχης των ίδιων των εργαζομένων και όχι πεδία μικροπολιτικών παιχνιδιών και αντιπαραθέσεων των παρατάξεων.
2 σχόλια:
Τι λες ρε πας καλα?εγω αυτο που βλεπω ειναι οτι κυριως τα μελη του ΠΑΜΕ προσπαθουν να δημιουργησουν δυνατα σωματεια.και ισως ειναι τα μονα που προσπαθουν να πεισουν τον κοσμο να οργανωθουν ανεξαρτητα απο την πολιτικη τους θεση.Ποσο μικροκομματικο ειναι αυτο δλδ?Και εσυ σε τινος σωματεια πιστευεις δλδ αν δεν πιστευεις ουτε στου ΠΑΜΕ?και παρεπιπτωντως οσον αφορα το κομματι της απεργιας, συνηθως αυτο που γινεται ειναι το ΠΑΜΕ να πιεζει τη γσεε να κυρηξει απεργια για τον Α ή τον Β λογο ενω η ΓΣΕΕ να αρνειται.Οποτε μετα το ΠΑΜΕ προσπαθει να προωθησει την απεργεια μεσω κλαδικων και μετα για να μην γινει τελειως ρεζιλι η γσεε κυρησσει και αυτη την απεργια.Λοιπον επειδη μεσω μπλογκ δεν πιστευω οτι πειθεται κανενας αλλα μονο μεσα απο τη δραση δεν αναλυω αλλο τις λασπομπαρουφες σου. και οποιος πραγματικα θελει να δει τι συμβαινει ας δει τις κατακτησεις των εργαζομενων στα σωματεια που ειναι δυνατα το ΠΑΜΕ.Ή μηπως ουτε αυτο σε καλυπτει?
Τα σωματεία φίλε μου πρέπει να είναι οργανα μάχης και οργάνωσης του εργατικού κινήματος ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας. Τα σωματεία που ανήκουν στη συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΜΕ απαιτούν πλήρη υποταγή στη πολιτική του παμε καθώς είναι η μόνη "ταξική" αν διαφωνείς ακόμα και σε επιμέρους ζητήματα αυτόματα γίνεσαι και εχθρός γιατί η λογική που υπάρχει είναι "εμεις εμείς οι μόνοι συνεπείς". Μόνο που γράφεις για "λασπομπαρουφες" φαίνεται το πως αντιμετωπίζεται την κριτική που γίνεται.
(Βέβαια όλα σχετικά είναι γιατί πολλές φορές το να επικαλείσαι ότι είσαι ταξικό σωματείο και να παρακολουθείς δραστηριότητες της εργοδοσίας όπως κάνουν συνδικαλιστές στα carrefour ειναι αν μη τι άλλο τουλάχιστον προβληματικό για να μην πω τίποτε ποιο βαρύ)
Μπερδεύεις το ενιαίο εργατικό μέτωπο που πρέπει να υπάρχει με το ΠΑΜΕ άλλο το ένα άλλο το άλλο. Το Παμε είναι παράταξη. Και σιγά τις φοβερές συμβάσεις που υπογράφει το ΠΑΜΕ ούτως ή άλλως όσο αφορά τον υποφαινόμενο η κριτική δεν γίνεται σε αυτό το θέμα. Ικανοποιητικές συμβάσεις υπογράφεις μόνο όταν μπορείς και κινητοποιείς κόσμο για να αγωνιστεί γι αυτές. Αυτό το Παμε δεν το θέλει γιατί όσο περισσότερος κόσμος μετέχει τόσο υπάρχουν και οι κίνδυνοι να αμφισβητηθεί η πολιτική του. Και θα συνηγορήσω υπερ σου ότι όσες εκκλήσεις συμμετοχής και να κάνεις οι εργαζόμενοι δεν κινητοποιούνται εδώ δεν κινητοποιούνται όταν συμβάινει κάτι μέσα στο μαγαζί που δουλέυουν...
Όμως το να καλείς να ακολουθήσουν μια παράταξη το κάνει ακόμα ποιο προβληματικό
Όσο αφορά το θέμα της απεργίας το κείμενο αναφέρεται σε κατι πολύ συγκεκριμένο όπως τη μάχη του ασφαλιστικού οπότε μάλλον αοριστολογείς.
Αλλά ρε φίλε αν δεν πείθεται κανείς τότε γιατί έγραψες το ποιό πάνω σχόλιο δεν είχες να κάνεις τίποτε άλλο;
Δεν θα διαφωνήσω ότι όλα κρίνονται στη δράση πολύ σωστό. Συνυπογράφω...
(εννοείται ότι εκφράζω την προσωπική μου άποψη εδώ καθώς το blog αυτό ειναι εργαζομένων στο εμπόριο)
Δημοσίευση σχολίου