«Καταφέραμε να σπάσουμε το φόβο που είχαμε όλοι να πούμε στην εργοδοσία, ως εδώ!! Γίναμε όλοι απεργοί γιατί βάλαμε τον εαυτό μας στη θέση της απολυόμενης και είπαμε δεν γυρνάμε χωρίς τη συνάδελφο στην εργασία. Κάναμε προσπάθειες με εξορμήσεις στα άλλα καταστήματα των ΕΧΤΡΑ για να γενικευτεί ο αγώνας. Μάθαμε ότι για να νικήσουμε χρειάζεται κλιμάκωση, να γίνουν όλα τα μαγαζιά κάστρα του αγώνα. Μόνο έτσι θα έκανε πίσω η εργοδοσία. Κάναμε παρεμβάσεις στο επιχειρησιακό σωματείο που είχε προσωρινή διοίκηση και προσπαθήσαμε να γίνει κτήμα όλων των εργαζομένων των ΕΧΤΡΑ και όχι μαγαζάκι της εργοδοσίας. Μάθαμε ότι ο αγώνας για να φτάσει στο στόχο του χρειάζεται οργάνωση, ικανούς, πρωτοπόρους εργάτες που θα είναι σε σύγκρουση με την εργοδοσία και δεν θα κοιτάνε το προσωπικό τους συμφέρον, δεν θα είναι ρουφιάνοι…
Την προηγούμενη εβδομάδα τα αστικά δικαστήρια με απόφαση εξπρές έβγαλαν το δίκαιο αγώνα μας παράνομο. Ηταν αναμενόμενο και ξέραμε ότι κάποια στιγμή θα γινόταν και αυτό. Αλλωστε ποιος αγώνας δικαιώθηκε στα δικαστήρια; Κανένας. Ολοι οι αγώνες των εργαζομένων βγαίνουν παράνομοι. Ετσι είναι, οι κυβερνήσεις και τα δικαστήρια υπηρετούν τα αφεντικά τους!!. Δεν πτοηθήκαμε όμως, είπαμε συνεχίζουμε για την επαναπρόσληψη και ενάντια στην ποινικοποίηση του αγώνα μας. Σε αυτόν τον αγώνα μάθαμε ποιοι είναι οι φίλοι μας και ποιοι οι εχθροί μας. Ευχαριστούμε το ταξικό Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λαυρεωτικής και το ταξικό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λαυρίου, που στήριξαν από την πρώτη στιγμή τον αγώνα μας. Καταγγέλλουμε την πλειοψηφία του επιχειρησιακού σωματείου των ΕΧΤΡΑ, η οποία είχε την υποχρέωση να στηρίξει τον αγώνα μας, μετά την απόφαση του δικαστηρίου και δεν το έπραξε. Αυτά τα σωματεία λέγονται εργοδοτικά! (…)».
αναδημοσίευση από εργασιακό δελτίο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου